استاد محمد حسین شهریار در سال1286 در تبریز بدنیا آمد،زمان طولانی نیز در عرصه شعر و ادب فارسی درخشیدند. استاد در بیست و هفتم 1367 از دنیا رفتند وبا تشییع با شکوهی در مقبرة الشعرای تبریز به خاک سپرده شدند. بر سنگ مزار ایشان غزل زیر حک شده است:
ای که عیادتم کنی فاتحه نیز هم بخوان
هو که به همت توام جان برسد به جاودان
ای تو طبیب عشق من ، بر سر چشم من نشین
هم به گلاب اشکم این آتش تب فرونشان
ای که به پیشواز تو جان من آمده به لب
بدرقه کن تو هم به خاک این تن زار ناتوان
نبض مبین و عمر بین کز لحظات واپسین
بسته قطار و می زند زنگ رحیل ، کاروان
ورد لبم شنو ، مبین بار زبان من که من
در همه عمر بوده ام زا و زبون این زبان
قطره چکان فرو نه و قطره شمار اشک بین
وزنم دیده شبنمی بر رخ گل فرو چکان
ای تو گل هار من گر به مزارم آمدی
با دم گرم خود حزین شعر خزان من بخوان
من هم از آه سینه ی خسته دلان طلب کنم
تا تو رها شوی از این چاه زمان و این مکان
ماه عزیز من شد از عاطفه ی پیشمرگ من داغ
چنان عروس گل کرد بهار من خزان
وه چه به نرخ جان ، خود داروی تلخ می خرید
بهر من و شفای من شهد لبش به رایگان
در پی جفت پر زد این کفتر چاهی از زمین
تا چه نشیمنش از آن طایر سدره آشیان
نقل طبیب و نسخه ی شربت و قطره بس کنید
آیت عشق و دفتر خواجه کشید در میان
نقش مزار من کنید این دو سخن که شهریار
با غم عشق زاده و با غم عشق داده جان
هو که به همت توام جان برسد به جاودان
ای تو طبیب عشق من ، بر سر چشم من نشین
هم به گلاب اشکم این آتش تب فرونشان
ای که به پیشواز تو جان من آمده به لب
بدرقه کن تو هم به خاک این تن زار ناتوان
نبض مبین و عمر بین کز لحظات واپسین
بسته قطار و می زند زنگ رحیل ، کاروان
ورد لبم شنو ، مبین بار زبان من که من
در همه عمر بوده ام زا و زبون این زبان
قطره چکان فرو نه و قطره شمار اشک بین
وزنم دیده شبنمی بر رخ گل فرو چکان
ای تو گل هار من گر به مزارم آمدی
با دم گرم خود حزین شعر خزان من بخوان
من هم از آه سینه ی خسته دلان طلب کنم
تا تو رها شوی از این چاه زمان و این مکان
ماه عزیز من شد از عاطفه ی پیشمرگ من داغ
چنان عروس گل کرد بهار من خزان
وه چه به نرخ جان ، خود داروی تلخ می خرید
بهر من و شفای من شهد لبش به رایگان
در پی جفت پر زد این کفتر چاهی از زمین
تا چه نشیمنش از آن طایر سدره آشیان
نقل طبیب و نسخه ی شربت و قطره بس کنید
آیت عشق و دفتر خواجه کشید در میان
نقش مزار من کنید این دو سخن که شهریار
با غم عشق زاده و با غم عشق داده جان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر