۱۳۸۸ شهریور ۱۶, دوشنبه

ای ایران ای مرز پر گهر

حسین گل گلاب ( 1274-1363 ) تحصیلاتش را در مدرسه علمیه و دارالفنون خواند. گل گلاب از گیاه شناسان معروف دوره خود بود و اولین کسی است که کتاب طبیعی نوشت. وی از سال 1304 تا سال 1317 دوازده جلد کتاب در رشته جغرافیا و طبیعی تهیه کرد که در مدارس تدریس می شد. استاد گل گلاب از سال 1307 مسئول تحقیقات علمی گیاه شناسی شد و از زمان تاًسیس دانشگاه تهران تا سال 1345 به تدریس اشتغال داشت.
استاد گل گلاب می گوید: دربعد از ظهر یکی از روزهای شهریور ۱۳۲۳ ،که نیروهای انگلیسی وامریکایی و شوروی تهران را اشغال کرده بودند، در خیابان هدایت یک سرباز انگلیسی را می بیند که در حال کتک زدن و فحاشی به یک بقال ایرانیست. وحتی مدتی سربازان خارجی مزاحم زنان و دختران ایرانی می شدند و کسی جرات مقابله با آنها را نداشت .گل گلاب، پس از دیدن این صحنه ها در آن روز بطرف انجمن ملی موسیقی ملی نزد روح الله خالقی می رود و ماجرا را تعریف می کند و می گوید: کار ما به اینجا رسیده که سرباز اجنبی توی گوش نوامیس ما می زند وبه آنها تجاوز می کندو معلوم نیست کی و چگونه این سرزمین را ترک خواهند کرد.
روح ا... خالقی میگوید:غم واندوه تو تأثیری ندارد بیا سرودی بسازیم و اندیشه افتخار به ایرانی بودن را در اذهان جاودانه کنیم.همان جا مرحوم گل گلاب شعرزیررا می سراید که با تکمیل آن خالقی موسیقی آن را می نویسد. البته در ابتدا بخاطر آنکه نامی از شاه در آن نیامده بود جلوگیری می شد ولی وقتی گل گلاب در دیدار اساتید دانشگاه به شاه گفت: وقتی سخن از ایران می شود شامل حال شاه هم می شود و شاه هم سخنانش را تایید نمود، که بارهابا صدای خوش بنان از رادیو پخش شد.
ای ایران ای مرز پر گهر / ای خاکت سرچشمه هنر
دور از تو اندیشه بدان / پاینده مانی ، تو جاودان
ای دشمن ار تو سنگ خاره ای ، من آهنم / جان من فدای خاک پاک میهنم
مهر تو چون شد پیشه ام / دور از تو نیست اندیشه ام
در راه تو کی ارزش دارد این جان ما / پاینده باد ، خاک ایران ما
سنگ کوهت در و گوهر است / خاک دشتت بهتر از زر است
مهرت از دل کی برون کنم / بر گو بی مهر تو چون کنم
تا گردش جهان و دور آسمان بپاست / نور ایزدی همیشه رهنمای ما است
مهر تو چون شد پیشه ام / دور از تو نیست اندیشه ام
در راه تو کی ارزشی دارد این جان ما / پاینده باد ، خاک ایران ما
ای ایران ای خرم بهشت من / روشن از تو سرنوشت من
گر آتش بارد به پیکرم / جز مهرت بر دل نپرورم
از آب و خاک و مهر تو سرشته شد گلم / مهر اگر برون رود تهی شود دلم
مهر تو چون شد پیشه ام / دور از تو نیست اندیشه ام
در راه تو کی ارزشی دارد این جان ما / پاینده باد خاک ایران ما.....

هیچ نظری موجود نیست: