سالها از هجرت ابدی امام خمینی می گذرد.او که با تمام وجودش واژه های آزادی ،عدالت وایمان را برایمان تفسیری دوباره کرد.او که با خود بوی طراوت بهار ویاد سفر به دوران رسول خدا(ص) را آورد.
حالا با آمدن میر حسین موسوی به فضای انتخابات دهم،دوباره یاد خیبر،کربلای مهران،دوکوهه وخاطرات باکری ها،خرازی ها،داوود کریمی ها ودستواره ها مجددا" زنده می شود.دوباره عشق به وطن،پویایی جامعه وامید به آینده حیاتی دوباره می گیرد.
عصر امروز (31 فروردین 88 ) که عده ای از اهالی فرهنگ حمایت خود ازسردار بزرگ و مظلوم دوران امام (ره)را در سالن اجتماعات روزنامه اطلاعات اعلام نمودند به یاد شعر زیبای خانم پوپک نیک طلب افتادم که الحق بایستی در آن مراسم خوانده می شد:
می آیی
به خانه ام آیا ؟
تا تنها با یک سلام
ترانه ی اهورایی
سر دهی!
و مرا
به احترام
با دست ها ی شکفته ی باران
آشنا کنی !
می آیی؟
ای مهربان
از پنجره ی باز حقیقت
تا بشکفم
سبز اندیشه
میان کوچه های سرخ حادثه
و بی درنگ
آواز حضور تو را
در حنجره ی بی تکلف آفتاب
تکرار کنم !
می آیی؟
ای تنها ترین
بهانه ی من !
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر