منوچهر همایون پور در سال1303 در بروجرد بدنیا آمد و از نوادگان فتحعلیشاه قاجار بود . معلم او در آواز صفحات گراموفون بود که بتدریج وارد ایران می شد.او ازسال1324 با گروه ارکستر رادیو مشغول به همکاری می شود.
مرحوم نواب صفا در خاطراتش می نویسد :که در سال 1362 هنگامی که عده ایی از هنرمندان مهمان خانه اش بودند همایون پور عینکش را در منزل او جای می گذارد ونواب شعری خطاب به عینک او می سراید:
عینک حضرت همایونپور / چند روزی بخانهء ما ماند
در حقیقت سواد آن حضرت / به امانت بنزد ما جا ماند
عینک بی نوا بحرف آمد / با من بی نوا چو تنها ماند
گفتمش حال صاحبت چونست / آنکه یک عمر شاد و شیدا ماند
گفت والله صاحب بنده / از دغا ودغل مبرا ماند
عاشقی بود کار صاحب من / بی تعلق به مال دنیا ماند
گه چو وامق کنار عذرا زیست / گه چو مجنون اسیر لیلا ماند
گر چه در دستگاه دولت بود / نوکری کرد لیکن آقا ماند
گفتم آواز اوست گرم و بدیع / نغمه اش از چه دور از ما ماند
گفت گردید چون هنر بی قدر / صاحب بنده هم ز آوا ماند
گفتمش عقل صاحبت چونست؟
در جواب سوال من واماند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر