در سال 1337 کنگرهء" شیوه جدید تعلیم وتربیت در آموزش و پرورش" در مدرسه البرز تهران برگزار شد. استاد دکتر ابراهیم باستانی پاریزی شعر درس زندگی را در آن کنگره ارائه نمودند :
باحکم اولیای ادارات قاهره / تا عرش رفت کنگرهء کاخ کنگره
فرهنگیان به مرکز دانش نهاده روی / گرد و زیر صف زده مانند دایره
از اعتبار جهرم و اهواز و کاشمر / و از حوزهء تکاب و فسا و محمره
شد جمع از رئیس و مدیر و مدیر کل / جمعی فزون ز لشکر چین در صف کره
پیوست هر کسی بگروهی و دسته ای/ در جمع بررسی و اکیپ مشاوره
ظاهر،رئیس و منشی و اعضاء کنفرانس / باطن،فراری از کف علیا مخدره
خانم مدیره خانه رها کرده با خدای / تسلیم بر رئیس و به شو حاکم و فره
در روزها معلمهء خانه دار و شب / از خرجها فکنده به صد خانه نایره
چین خورده چهره ها وزگرمای آفتاب / خسران گرفته حجم لگنهای خاصره
زنها جوان و از هنر و ذوق حامله / مردان پیر و صاحب افکار باکره
سرگرم بحث،اگر چه ز گرمای این تموز / گوئی نفس لهیب بر آرد ز حنجره
یک نیمه شد ز ماه که این یکهزار تن / بودند گرم صحبت و بحث و مذاکره
وامروز بحث تربیت اینجا رسیده است / کاین شیوه نیست راهبر نسل حاضره
یک عمر بود چوب و فلک حاکم محیط / با آنهمه صلابت و تردید و دلهره
بیهوده حفظ جمله و ارقام بی حساب / وآنگاه جمله بی مدد سمع و باصره
وآنگه که طفل یافت فراغت ز درس و بحث / گوئی که مرده سر بدر آرد ز مقبره
این شیوه کار و این هدف و این پرو گرام / بالله نیست در خور این قرن زاهره
آیا سزاست اینکه در این عصر و روزگار / در ضرب عمرو و زید نمائی مشاجره؟
تا کی ملاک هوش و هنر با چنین قیاس / باشد قوای حافظه و ضبط و ذاکره؟
تا چند بی خبر ز هیاهوی عصر خویش / سر گرم اختلاف امور قیاصره؟
این مضحکه که نام گرفته است امتحان / کی می کند جدا سره ای را ز ناسره؟
تا کی دهیم بیهده حکم رد وقبول / بی اعتنا بحکم و قوانین سایره؟
تجدید جنگ رستم و اسفندیار نیست / اینسان سلیج بستن و پوشیدن زره
لب بستن از کلام و نخندیدن مدام / عجب و غرور و کینه و خشم و مکابره
آیا هدف تعالی افراد کشور است / یا جر و بحث بیخود و اخذ مشاهره؟
*****
تعلیم و تربیت چه بود؟درس زندگی / باقی همه حکایت بی جا مسخره
شک نیست امر تربیت اجرا نمی شود / جز با گذشت عهد و دوام و مصابره
طفلی بما سپرده شده و این و امانتی است / در دست ما امانت بس نغز و نادره
ما را وظیفه،تربیت این ودیعه است / سختا وظیفه ای که کند کار یکسره
اینجاست مشکلی که بفرهنگ ماست چیر / ای کنگره ز مشکل ما باز کن گره
......
باستانی پاریزی/زیر این هفت آسمان/ص83
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر