استاد شفیعی کدکنی از نوابغ شعر وادبیات معاصر (متولد 1318 )، ازآخرین بازماندگان نسلی است که بازبان فارسی می اندیشد ؛ بنابر گفته صاحب تذکره الاولیا :"آن یکی هزار جهد می کند که از خود چیزی بنماید ویکی به صد حیلت خود را پنهان می کند" و ایشان از گروه دوم است .
سالها قبل مرحوم قیصرامین پور روزهای شیرین دانشجویی اش را که با تن مجروح و خسته به نزد دکتر شفیعی به دانشکده ادبیات دانشگاه تهران می رفته است راچنین بیان می کند:
بهترین لحظه ها
روزها
سال ها رابا تمام جوانی
روی این پله های بلند و قدیمی
زیر پا می گذارم
بین بیداری و خواب
روبروی تو
در لحظه ای بیکران می نشینم ..."
راستی باز هم می توانم
بار دیگر از این پله ها
خسته بالا بیایم
تا تو را لحظه ای بی تعارف
روی آن صندلی های چوبی
با همان خنده بی تکلف ببینم؟
بهترین لحظه ها...
لحظه هایی که در حلقه کوچک ما
قصه از هر که و هر کجای زمین و زمان بود
قصه عاشقان بود
راستی،
روزهای سه شنبه
پایتخت جهان بود!"
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر