انقلاب سال 1357 که شروع شدT همچون آذرخشی در یلدای ظلمانی ایران ظهور کرد که اقشار مختلفی را با خود بهمراه آورد. عده ای که سالها شعار سکولار داده بودند و یا شعارهای غیر دینی نظیر سیاوش کسرایی - م.ا به آذین به تعریف از رهبری و انقلاب پرداختند و یا مثل اخوان ثالث (م. امید) که سالها خود را مزدشتی(مزدکی/زردشتی) می خواند.
وقتی زمستان سال 1358 امام خمینی (س) در بیمارستان بستری شدند، در ششم بهمن ماه آن سال اخوان ثالث شعر زیر را برای سلامتی آن جاودانه تاریخ سرود:
خمینی ای امام و رهبر خلق / وجود ارجمندت بی بلا باد
ازین بیماری اندک که داری / ترا از فیض و لطف حق شفا باد
تو راه خلقی و روح خدائی / تنت در سایهء حفظ خدا باد
چو هستی اعلم و اتقای عالم / دعا گویت روان اتقیا باد
تو در خط علی مرتضائی / نگهدارت علی مرتضا باد
تو در راه شهید کربلائی / هوادارت شهید کربلا باد
تو تنها یاد گار از اولیائی / مدد کارت امیر اولیا باد
دعای ملتی باشد به جانت / که جانت در سلامت زین دعا باد
امامی و امین کبریایی / وجودت در امان کبریا باد
تن و جان تو از هر درد و رنجی / رها باد و رها باد و رها باد
تو کوشی در رضای خلق و خالق / نجات ملک حاصل زین رضا باد
تو راه انبیا پوئی درین عهد / که همراه تو روح انبیا باد
پناه خلق محروم جهانی / پناهت خالق عز و علا باد
الا ذات شریفت تا بسی سال / مصون از آفت ارض و سما باد
به جام دشمنانت دور و نزدیک / هماره شربت مرگ و فنا باد
به کام دوستانت هر که هر جای / شراب شادی و شوق و صفا باد
تو مارا یادگار از منجیانی / که ذات بیمثالت را بقا باد
چو خلق و ملک ما را رهنمائی / خداوندت درین ره رهنما باد
نگهدار وجود فیض بارت / خدا بود و خدا هست و خدا باد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر