سید حسن حسینی از بزرگان شعر وادبیات پس از انقلاب است.او در سال 1335 در محلهءسلسبیل تهران بدنیا آمد و در نازی آباد و نیروی هوایی تحصیلات خود را ادامه داد. دکتر سید حسن حسینی بهمراه دوست و یار دیرینش قیصر امین پور در مجلات و اکثر روزنامه های انقلابی آن سالها اشعارشان را به زیور طبع می رساندند. سرانجام روح ملکوتی اش در ابتدای فروردین 1383 بدیار باقی شتافت.بر سنگ مزار ش در قطعهء هنرمندان بهشت زهرا بیت سوم شعرزیر حک شده است:
شاهد مرگ غم انگیز بهارم چه کنم؟ / ابر دلتنگم اگر زار نبارم چه کنم؟
نیست از هیچ طرف راه برون شد ز شبم / زلف افشان تو گردیده حصارم چه کنم؟
(از ازل ایل و تبارم همه عاشق بودند / سخت دلبستهء این ایل و تبارم چه کنم؟)
من کزین فاصله غارت شدهء چشم توام / چون به دیدار تو افتد سر و کارم چه کنم؟
شاهد مرگ غم انگیز بهارم چه کنم؟ / ابر دلتنگم اگر زار نبارم چه کنم؟
نیست از هیچ طرف راه برون شد ز شبم / زلف افشان تو گردیده حصارم چه کنم؟
(از ازل ایل و تبارم همه عاشق بودند / سخت دلبستهء این ایل و تبارم چه کنم؟)
من کزین فاصله غارت شدهء چشم توام / چون به دیدار تو افتد سر و کارم چه کنم؟
یک به یک با مژه هایت دل من مشغول است / میله های قفسم را نشمارم چه کنم؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر