مرحوم نواب صفا در خاطرات خود نقل می کند: شعر زیردر زمان ما مثل شده بود وشاعری آنرا از خود می پنداشت ولی روزی در خانهء خانم پروین دولت آبادی آقای فردوسی فراهانی شاعر این شعر را دیدم و متوجه شدم این دو بیت نه تنها از آن شاعر نیست بلکه مطلع قصیده ای پنجاه بیتی است :
گاهی بساط عیش خودش جور می شود / گاه دگر، تهیه بدستور می شود
گه جور می شود خود آن بی مقدمه / گه با دو صد مقدمه ناجور می شود
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر