روزی که درد سر به طبیبان نمیدهیم

استاد باستانی پاریزی می نویسند:

مقاله ای در نقد بنده در پاریس چاپ شده است که در ان آمده است باستانی جزو گروه اندیشمندانی بود که دکتر نهاوندی برپا کرده بود وآن گروه که برای شرفیابی به حضور پهلوی دوم به نیاوران می رفتند با چه تعظیم وتکریمی دست پادشاه را می بوسیدند.

همین چند کلمه ممکن است ملاک قضاوت خیلی ها بشود ولی مخلص هرگز به دلیل نزدن کراوات با اعلیحضرت ملاقات نکردم تا نوبت دستبوسی برسد:

بی پرده عیب های خود اظهار می کنیم/ فرصت به عیب جوئی یاران نمی دهیم

باشد سبکتر از همه ایام درد ما/ روزی که درد سر به طبیبان نمیدهیم

......

باستانی پاریزی/خود مشت مالی/ص404