احمد صدر حاج سید جوادی با آنکه دوازده سال از فوت همسرش می
گذشت،درباره همسرش می گوید:
"پنجاه سال زیر سایهء سیاست ،با او زندگی کردم و آزار
زیادی از این رهگذر به او رساندم؛اما مرحوم خانمم فقط تحمل کرد." و بعد شعر
زیر را برایم خواند:
گفتند که عشق می رود از یادت
شادی زمانه می کند دل شادت
رفتی و نرفت عشقت از یاد مرا
شیرین من ای که سوختی فرهادت
پیرمرد که در سال 87 شعر را می خواند قطرات اشک از دو چشمش
سرازیر شد وبلند شد سلانه سلانه به پای دیوار رفت و قاب عکس روی دیوار را برایم آورد تا بهتر محبوبش را ببینم.سپس عکس
را در کنار قاب عکس محمد مصدق و مهدی بازرگان آویزان کرد.
....
مریم شبانی/اندیشه پویا 7 اردیبهشت 92 /ص24
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر