آنان که به نام نیک می خوانندم

در تاریخ 20/4/52 یکی از زندانیان ندامتگاه قزلحصار در نامه ای به استاد باستانی پاریزی می نویسد:


مدت پنج سال است که در کنج زندان زنده به گور شده ام.چند روز قبل با زحمت زیاد آخرین کتاب شما "از پاریز تا پاریس"را بدست آوردم.استاد باور کنید کفش هایم را فروختم تا با پولش کتابتان را تهیه کنم.

استاد باستانی پس از بیان نامه زندانی می نویسند:

بسیاری از تعارفاتی که این زندانی در حق من روا داشته،شاید با حقیقت تطابق نداشته باشد وحتی اغراق باشد،بقول شاعر:

آنان که به نام نیک می خوانندم / احوال دورن بد نمی دانندم

گر زآنکه درون برون بگردانندم / مستوجب آنم که بسوزانندم

.....

باستانی پاریزی/خود مشت مالی /ص300