من در آسیای هفت سنگ از"سیاست اره" نوشته بودم که:"سیاست،مثل اره ای می ماند که آدم تفننا" به فلان جای خود فرو کرده باشد،اره ممکن است تا یک جایی بالا رود،ولی بالاخره به جایی خواهد رسید که نه می شود آن را بالاتر برد،نه می شود آن را بیرون کشید."
دکتر باستانی در کتاب خود مشت مالی (صفخه 292)می نویسند:
وقتی دوران نخست وزیری هویدا تمام شد و وزیر دربار در اسفند 1356 شد،بمناسبتی او را دیدم.گفت:فلانی ،می دانی که اره به همانجایی رسیده است که تو ده سال پیش نوشته بودی؟من گفتم:خدا کند بالاتر نرود! اما سال بعد نشان داد که بالاتر رفته است.
دنیا چو حبابی است،ولیکن چه حباب؟ / نی بر سر آب،بلکه بر روی سراب
وآن نیز سرابی که ببیند بخواب / وآن خواب چه خواب؟خواب بد مست خراب
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر