رهی معیری نمی گذاشت که شعر بد از او باقی بماند و ابو حیان
توحیدی نیز یک شب تصمیم گرفت که تمامی کتابهایش را بسوزاند و درباره آن تصمیم می
نویسد:
"کسی را ندیدم که جویای حقیقت باشد و کسی را طالب و
حریص بدانها نیافتم.پس چگونه با مردمی که بیست سال با آنها همسایه بودم،محبتی
ندیدم!و شهرت بی ارزش است و تنها رضایت خدا سودمند است."
ای که از هم چشمی دشمن در شهرت زدی
آنچه نتوانست دشمن کرد،شهرت می کند
....
باستانی پاریزی/خودمشت مالی/
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر