شنیده ام که از این کوچه یار می گذرد

تهران هنوز لوله کشی نشده بود.روزها هر یک به نوبت کوزه آب را بر میداشتیم و می رفتیم از خارج مدرسه-آب انبار پاجنار –آب  می آوردیم.

استاد باستانی در ادامه خاطره آنروزها می نویسند:

درخت چنار بزرگی هم در وسط  حیاط مدرسه بود و محله هم به همین سبب به پاجنار مشهور شده بود.در همان سالها غزل "کوزه بدست" را سرودم:

شنیده ام که از این کوچه یار می گذرد / به دل بگوی که:آماده!کار می گذرد

صفا دهم گذرش را به آب دیدهء خویش / اگر بدانم از این کوچه یار می گذرد

مباد آن که گل از بلبلان نظر گیرد / وگرنه سرزنش تیغ خار می گذرد

زسوز شمع گر آگه شوی نکو دانی / که شب چگونه به شب زنده دار می گذرد

چنار مدرسه امروز کرنشی دارد / که سرو قد من از پاچنار می گذرد...

......

باستانی پاریزی/بازیگران کاخ سبز/ص