"وقتی برای اولین بار به دبستان رفتم،پدرم در ایام نوروز مرا برای عرض تبریک به خانه معلم کلاس برد.قبل از رفتن ،برای من از مقام معلم سخن گفت وبه من آموخت که چگونه باید به معلم احترام گذاشت."
خانم پروانه مصاحب در ادامه خاطراتشان از پدر می نویسند:
"وقتی برای ادامه تحصیل به خارج از کشور رفتم،مرتب اظهار دلتنگی می کردم و پدرم نامه های متعدد برایم می نوشت.در یکی از نامه ها برایم نوشت؛در نظر من تو دختری هستی بسیار صمیمی و با وجدان،زحمتکش و وظیفه شناس،دارای صفای باطن و روحی قابل پرستش.دختر عزیزم!همیشه متوجه این مزایای خود باش و سعی کن شخصیت خود را پرورش دهی.هیچوقت مثال جنین و زندگی جنینی نباش.در محیط محدود تخمدان ماندن چه سود؟پرواز کن دخترم!هر چه می توانی بالاتر!
تو ز خود جوی هر چه می جوئی
که بغیر از تو در جهان کس نیست"
........
اطلاعات-29 شهریور 1391-شماره 25409-ضمیمه فرهنگی98/ص2
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر