در تاجیکستان اگر سر وقت باران نمی بارید و مزارع و کشتزارها رو به نابودی می رفت،مراسمی برگزار می شد که به آن "دعای باران"می گفتند.آنان چهل کودک هفت ساله را جمع می کردند،رباعی باران را به آنها یاد می دادند تا در روز جمعه در مسجد جامع شهر،پس از پایان یافتن نماز جمعه در فضای باز مسجد،بیست ویک بار بطور دسته جمعی بخوانند:
یا رب سبب حیات حیوان بفرست
از خوان کرم نعمت الوان بفرست
از بهر لب تشنه ی طفلان نبات
از سینه ی ابر قطره باران بفرست
......
پوپک نیک طلب/ سیر تحول ادبیات کودک و نوجوان در تاجیکستان/کتاب ماه کودک ونوجوان/ش179/ص48
یا رب سبب حیات حیوان بفرست
از خوان کرم نعمت الوان بفرست
از بهر لب تشنه ی طفلان نبات
از سینه ی ابر قطره باران بفرست
......
پوپک نیک طلب/ سیر تحول ادبیات کودک و نوجوان در تاجیکستان/کتاب ماه کودک ونوجوان/ش179/ص48
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر