ای دوست وقت خفتن و خاموشی ات نبود

پرویز مشکاتیان از قبیله روشنفکرانی بود که هم نوا با مردمش زندگی کرد. او آثار جاودانی را به فرهنگ ایرانی تقدیم کرد؛رزم مشترک،ایرانی،مرا عاشق چنان باید،آستان جانان،مرکب خوانی نوا و ....
استاد شفیعی کدکنی که چندی قبل به امریکا سفر کردند ،سوگسرودی را از پرینستون برای تعزیت استاد مشکاتیان فرستاده اند:
ای دوست وقت خفتن و خاموشی ات نبود
وز این دیار دور فراموشی ات نبود
تو روشنا سرود وطن بودی و چو آب
با خاک تیره روز هماغوشی ات نبود
میخانه ها ز نعره تو مست می شدند
رندی حریف مستی و می نوشی ات نبود
دود چراغ موشی دزدان ترا چنین
مدهوش کرد و موسم خاموشی ات نبود
سهراب اظطراب وطن بودی و کسی
زینان به فقر داروی بیهوشی ات نبود
در پرده ماند نغمه آزادی وطن
کاندیشه جز به رفتن و چاوشی ات نبود
در چنگ تو سرود رهایی نهفته ماند
زین نغمه هیچ گاه فراموشی ات نبود
ای سوگوار صبح نشابور سرمه گون
عصری چنین سزای سیه پوشی ات نبود