شهید مجیدی در آخرین جلسه درسش در دبیرستان سید فاطمی گفت:
"جنگ که تمام می شود،بازمانده های جنگ باتمام توان تلاش می کنند که نام ویاد شهدا را زنده نگهدارند و شعار های شهدا که عموما" در راستی،درستی ،وطن و دین خلاصه می شوند را تا مدتی زنده نگهدارند اما دوباره حب ریاست و مقام به سراغ آدمها می آید و شعارهای پاک شهدا دستاویز قدرتمندان وسیاستمداران جدید قرار می گیرد."
جنگ جهانی دوم که به پایان رسید ،رهی معیری شعر زیر را به شهدای جنگ (مجله تهران مصور شماره 195 اسفند 1325) تقدیم می کند:
روان دلیران ما شاد باد / که در راه میهن فدا گشته اند
به جانبازی و رادی و مردمی / نگهبان ایران ما گشته اند
به خاک اندرون خفته بالایشان / که آماج تیر بلا گشته اند
جدا نیستند از دل و جان ما / گر از ما بصورت جدا گشته اند
(وطن عرصهء خیل دشمن مباد / چو ایران نباشد تن من مباد)
سیاه اندرونی که شد یار خصم / به خاک سیه خفته بادا تنش
هر آن کو وطن را بدشمن سپرد / وطن خواه مردم بود دشمنش
به بیگانگان آنکه گردن نهاد / بود خون این جمع بر گردنش
چو از خرمن آتش غیر شد دانه خوار / بسوزان به آتش همه خرمنش
فرومایگانی که آلوده اند / سران دغل پیشهء توده اند
"جنگ که تمام می شود،بازمانده های جنگ باتمام توان تلاش می کنند که نام ویاد شهدا را زنده نگهدارند و شعار های شهدا که عموما" در راستی،درستی ،وطن و دین خلاصه می شوند را تا مدتی زنده نگهدارند اما دوباره حب ریاست و مقام به سراغ آدمها می آید و شعارهای پاک شهدا دستاویز قدرتمندان وسیاستمداران جدید قرار می گیرد."
جنگ جهانی دوم که به پایان رسید ،رهی معیری شعر زیر را به شهدای جنگ (مجله تهران مصور شماره 195 اسفند 1325) تقدیم می کند:
روان دلیران ما شاد باد / که در راه میهن فدا گشته اند
به جانبازی و رادی و مردمی / نگهبان ایران ما گشته اند
به خاک اندرون خفته بالایشان / که آماج تیر بلا گشته اند
جدا نیستند از دل و جان ما / گر از ما بصورت جدا گشته اند
(وطن عرصهء خیل دشمن مباد / چو ایران نباشد تن من مباد)
سیاه اندرونی که شد یار خصم / به خاک سیه خفته بادا تنش
هر آن کو وطن را بدشمن سپرد / وطن خواه مردم بود دشمنش
به بیگانگان آنکه گردن نهاد / بود خون این جمع بر گردنش
چو از خرمن آتش غیر شد دانه خوار / بسوزان به آتش همه خرمنش
فرومایگانی که آلوده اند / سران دغل پیشهء توده اند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر