در زمان استبداد استالین ، مقرر شد در تاجیکستان کسی نه مطلبی به زبان فارسی بخواند و نه مطلبی بنویسد. فقط به زبان روسی بخوانند و به خط سیبریلیک بنویسند.
استالین در سال 1332 ش از دنیا رفت ،مدتی بعد خروشجف فرمان عفو عمومی و آزادی تیعیدیان و زندانیان را صادر کرد و خانواده های کشته شدگان و قربانیان نیز اعاده حیثیت شوند.
یکی از اهالی تاجیکستان وقتی از تبعید بلند مدت خود از سیبری بسلامت برگشت، خبرنگار از او پرسید:چگونه این همه وقت طاقت آوردی؟و توانستی زنده بمانی؟
مرد که غبار پیری جوانیش را گرفته بود با طمانینه به شعر حافظ شیرازی اشاره کرد و گفت من هر شب شعر زیر را با خود زمزمه می کردم تا بتوانم شبهای طولانی را به امید فرداها ی بهتر سپری کنم:
یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور
ای دل ارسیل فنا بنیاد هستی برکند
دائما" یک سان نماند حال دوران غم مخور
استالین در سال 1332 ش از دنیا رفت ،مدتی بعد خروشجف فرمان عفو عمومی و آزادی تیعیدیان و زندانیان را صادر کرد و خانواده های کشته شدگان و قربانیان نیز اعاده حیثیت شوند.
یکی از اهالی تاجیکستان وقتی از تبعید بلند مدت خود از سیبری بسلامت برگشت، خبرنگار از او پرسید:چگونه این همه وقت طاقت آوردی؟و توانستی زنده بمانی؟
مرد که غبار پیری جوانیش را گرفته بود با طمانینه به شعر حافظ شیرازی اشاره کرد و گفت من هر شب شعر زیر را با خود زمزمه می کردم تا بتوانم شبهای طولانی را به امید فرداها ی بهتر سپری کنم:
یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور
ای دل ارسیل فنا بنیاد هستی برکند
دائما" یک سان نماند حال دوران غم مخور
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر