وقتی دکتر محمود روح الامینی کوهبنانی در بیمارستان پاریس قلبش را دکتر گنج بخش عمل نمود شعر زیر را سرود:
به دندان می گزم لب،لیک با دندان مصنوعی
به حسرت می خورم خون دل از شریان مصنوعی
بسی سخت است دندان درد،اما سخت تر صد بار
تحمل کردن درد است با دندان مصنوعی
صفای گریهء پنهان بنازم کو برد از دل
ملال آشکارای لب خندان مصنوعی
کویر تشنهء چشم انتظار بارش رحمت
کجا سیراب گردد با نم باران مصنوعی
خوشت بادا،که با این خود فریبی ها،تکلف ها
طبیعی می نمائی جلوه،ای انسان مصنوعی
شکسته بسته ایمان مرا یا رب مگیر از من
که این بشکسته،بهتر باشد از ایمان مصنوعی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر