آنانکه در حمایت ظلم آرمیده اند

خسرو روزبه یکی از افسران توده ای بود که به جرم نوشتن کتاب "اطاعت کورکورانه"ابتدا به پانزده سال حبس محکوم و سپس به اعدام محکوم گردید.
دکتر باستانی پاریزی می نویسند:
در مجموعه "یاد و یادبود" شعر دیگری درباره خسرو روزبه گفتم که صرفا" به علت محاکمه اش بخاطر نوشتن کتاب با او همدردی کردم،البته رکن دو نگذاشت این شعر در همه نسخه ها باقی بماند:
آنانکه در حمایت ظلم آرمیده اند/ بر لوح حق،عجب خط بطلان کشیده اند
از لف و نشر قانون،چون تار عنکبوت /دامی شگفت در ره مردم تنیده اند
ظلم آیتی است در حق اینان و حق کشی / (پیراهنی که بر قد ایشان بریده اند)
کی تن به حکم عقل سپارند،کاین گروه / دیریست ذوق جام شقاوت چشیده اند
این رسم دادنیست که اینان نهاده اند/ و این طرح عفو نیست که اینان کشیده اند
داد است اگر،چرا نشود شامل عموم؟ / عفو است اگر،چرا همگان را ندیده اند؟
آخر کجا،به جرم عقیدت،چو این دیار / طومار آن که حق بنگارد دریده اند؟
عنوان به خویش بسته و شادان نشسته اند / گویی که ساکنان زمین را خریده اند
جمعی کثیر را به فلاکت رسانده اند / جمی غفیر را به هلاکت کشیده اند
پندار عفو و رحم ز اینان مجوی باز / کاین قوم در دیار تبختر چریده اند
با حبس روزبه به جهان عرضه داشتند / کاینان عدوی مردم فحل و گزیده اند

بی مایه مردمند که پایان ظلم را / با تجربت به گردش دوران ندیده اند