استاد بیژن ترقی موسیقیدان وترانه سرای معاصر ،وقتی در سال 1356 فرزندانش را جهت ادامه تحصیل به امریکا می بردو آنها را به دانشگاه و مدارس شبانه روزی می سپارد و آنگاه به ایران مراجعت می نماید.در همان سال نامه ای برای پسرش که به دانشکده دندان پزشکی رفته بود می نویسد و در خاتمه شعر زیر را می نویسد:
تا تو در طب دکتر دندان شوی / اوستاد دارو و درمان شوی
نیست یک دندان پدر را در دهان / زود باش از غصه ما را وارهان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر