سالها قبل وقتی در دربند شمیران عده ای از دوستان استاد ترقی شعر همچو "نی ای عشق جانم سوختی" را می خواندند.مرحوم علی اشتری (فرهاد) آخرین غزلش را توسط سرهنگ حریرچیان به استاد ترقی تقدیم می دارد.
استاد بیژن ترقی در پاسخ به شعر اشتری چنین سرودند:
ای سوختهء سوخته با هر ستمی خوش / در بزم جهان ساخته با بیش و کمی خوش
شادم و ز خوشی های تو با غمزدگیهات / گاهی به نشاطی خوش و گاهی به غمی خوش
تا باز به ویرانهء غمهات نه بینم / خواهم که به دامان تو بینم صنمی خوش
راه من و تو راه سراندازی و مستی است /مستیم و سرانداز،به خاک قدمی خوش
از خون دل ماست که سرپنجهء تقدیر / اندر ورق دفتر گل زد رقمی خوش
وزنالهء سوزندهء ما بود که امروز / در نای نی افتاده چنین زیر و بمی خوش
یک نغمه کزان بلبل فردوس شنیدم
آتشکدهء دل شده همچون ارمی خوش
استاد بیژن ترقی در پاسخ به شعر اشتری چنین سرودند:
ای سوختهء سوخته با هر ستمی خوش / در بزم جهان ساخته با بیش و کمی خوش
شادم و ز خوشی های تو با غمزدگیهات / گاهی به نشاطی خوش و گاهی به غمی خوش
تا باز به ویرانهء غمهات نه بینم / خواهم که به دامان تو بینم صنمی خوش
راه من و تو راه سراندازی و مستی است /مستیم و سرانداز،به خاک قدمی خوش
از خون دل ماست که سرپنجهء تقدیر / اندر ورق دفتر گل زد رقمی خوش
وزنالهء سوزندهء ما بود که امروز / در نای نی افتاده چنین زیر و بمی خوش
یک نغمه کزان بلبل فردوس شنیدم
آتشکدهء دل شده همچون ارمی خوش
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر