شخصیت شمس تبریزی پیش از چاپ ونشر مقالاتش در هاله ای از رمز و ابهامقرار داشت.برخی وجود خارجی برای او قائل نبودند و او را مولود خیالی می پنداشتند و ایران شناسان بزرگی چون ادوارد براون و رینولد نیکلسون او را تنها پیری صاحبدل ولی بی سواد می دانستند.محققان متاخرتری چون هلموت ریتر و عبدالباقی گلپینارلی نیز می گفتند برای اظهار نظر باید منتظر چاپ مقالات اش بود.
مرحوم بدیع الزمان فروزانفر که یک قدم از همه گذشتگان جلوتر بود،معتقد بود که؛"مقالات شمس یکی از گنجینه های ادبیات و لغت فارسی است که خواننده به یک بار مطالعه از مزایا و فواید این کتاب برخوردار نمی گردد."
استاد دکتر محمد علی موحد در گفتگوی با روزنامه اطلاعات 17 آذر 1389 می نویسند:
در واقع مولانا آن بلند نظر شاهباز سدره نشین عرفان است و شمس به تعبیر فروزانفر نقطه مرموز پرگار زندگی مولاناست و هم اوست که از مولانای واعظ و مدرس مولانایی را که شاعرترین شاعران ایران بایدش نامید بیافرید.به قول شهریار:
نی همین بر طبع ملا آفرین
آفرین بر شمس ملا آفرین
مرحوم بدیع الزمان فروزانفر که یک قدم از همه گذشتگان جلوتر بود،معتقد بود که؛"مقالات شمس یکی از گنجینه های ادبیات و لغت فارسی است که خواننده به یک بار مطالعه از مزایا و فواید این کتاب برخوردار نمی گردد."
استاد دکتر محمد علی موحد در گفتگوی با روزنامه اطلاعات 17 آذر 1389 می نویسند:
در واقع مولانا آن بلند نظر شاهباز سدره نشین عرفان است و شمس به تعبیر فروزانفر نقطه مرموز پرگار زندگی مولاناست و هم اوست که از مولانای واعظ و مدرس مولانایی را که شاعرترین شاعران ایران بایدش نامید بیافرید.به قول شهریار:
نی همین بر طبع ملا آفرین
آفرین بر شمس ملا آفرین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر