در ابتدای دههء سی جبهه گیری و حشتناکی بین شاعران نو سرا و سنتی بو جود آمد.در این بین عده ای از نو رسیدگان و جویندگان نام ،بی اعتنا به همهء اصول اخلاقی با نوشتن مقالاتی تند به هتک حرمت ادیبان و شاعران بزرگ پارسی پرداختند.
استاد امین الله رشیدی در ادامه خاطرات خود می نویسند:در چند مجله به شاعر و محقق گرانقدر پرتو بیضایی(دایی ) بی حرمتی های بسیاری کردند.پرتو در شماره دی ماه سال 1333مجله یغما قصیده زیر را در پاسخ سرودند:
هان ای سخنوران که به خوابید یکسره / کار سخن کشید به تقلید و مسخره
چونین که خفته اید شما بس نمانده است / کاخ ادب کنند مبدل به مقبره
کاین کاخ اگر نه رو به خرابی است از چه روی / جغدش نشسته نوحه گر اندر به کنگره؟
گویی شب است و مرغان در آشیان به خواب / میدان تهی است از پی جولان شب پره
دم در کشیده بلبل و زاغ است در نعیق / خاموش گشته طوطی و گویاست زنجره
یک مشت خصم پیشهء کج فهم بی هنر / جستند ره به کالبد نظم چون خوره
خوردند حکم و قاعده و وزن و قافیه / لفظ است و معنی ایدون اندر مخاطره
بر خاک ریخت آبروی شعر پارسی / از این گروه بیهده پندار مسخره
چوپان به کار خویش و بود گرگ در تلاش / تا با کدام حیله مکد خون این بره
زد راه طبع تازه جوانان مستعد / این کهنه راهزن به سخنهای ناسره
اغلوطه ای سه چهار رها کرد در میان / با نام شعر نو که بر او لعنت فره
در کار گیج کردن خلق است و جای عود / در بزم بنگ مغلطه سوزد به مجمره
ای حارثان ملک بلاغت نشسته اید؟/ اندر حصار خویش و سخن در محاصره؟
تا چند در مقام تماشا نشسته اید؟ / تا کی نظاره بر سر این زشت منظره؟
گویید میهمان زمانند و غافلید / کاین میهمان گرسنه و طامع و شره
با دست دیگری است در این خانه پایدار / چون مار گرد خوان سخن بسته چنبره
این دشمنان فضل و ادب را ادب کنید / وز رشتهء سخن بگشایید این گره
من گفتم و گذشتم،اندیشه ای کنید
زان پیشتر که خصم کند کار یکسره
استاد امین الله رشیدی در ادامه خاطرات خود می نویسند:در چند مجله به شاعر و محقق گرانقدر پرتو بیضایی(دایی ) بی حرمتی های بسیاری کردند.پرتو در شماره دی ماه سال 1333مجله یغما قصیده زیر را در پاسخ سرودند:
هان ای سخنوران که به خوابید یکسره / کار سخن کشید به تقلید و مسخره
چونین که خفته اید شما بس نمانده است / کاخ ادب کنند مبدل به مقبره
کاین کاخ اگر نه رو به خرابی است از چه روی / جغدش نشسته نوحه گر اندر به کنگره؟
گویی شب است و مرغان در آشیان به خواب / میدان تهی است از پی جولان شب پره
دم در کشیده بلبل و زاغ است در نعیق / خاموش گشته طوطی و گویاست زنجره
یک مشت خصم پیشهء کج فهم بی هنر / جستند ره به کالبد نظم چون خوره
خوردند حکم و قاعده و وزن و قافیه / لفظ است و معنی ایدون اندر مخاطره
بر خاک ریخت آبروی شعر پارسی / از این گروه بیهده پندار مسخره
چوپان به کار خویش و بود گرگ در تلاش / تا با کدام حیله مکد خون این بره
زد راه طبع تازه جوانان مستعد / این کهنه راهزن به سخنهای ناسره
اغلوطه ای سه چهار رها کرد در میان / با نام شعر نو که بر او لعنت فره
در کار گیج کردن خلق است و جای عود / در بزم بنگ مغلطه سوزد به مجمره
ای حارثان ملک بلاغت نشسته اید؟/ اندر حصار خویش و سخن در محاصره؟
تا چند در مقام تماشا نشسته اید؟ / تا کی نظاره بر سر این زشت منظره؟
گویید میهمان زمانند و غافلید / کاین میهمان گرسنه و طامع و شره
با دست دیگری است در این خانه پایدار / چون مار گرد خوان سخن بسته چنبره
این دشمنان فضل و ادب را ادب کنید / وز رشتهء سخن بگشایید این گره
من گفتم و گذشتم،اندیشه ای کنید
زان پیشتر که خصم کند کار یکسره
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر