یک روز قبل از درگذشت استاد احمد عبادی به عیادتش رفتم.چهرهء نازنین ، پر مهر ،با شکوه و شکستهء او را که از عظمت بی مانندی برخوردار بود را وقتی مجسم می کنم ،شعر"نوذر پورنگ" در خاطرم نقش می بندد:
نشسته پیر،پیری چنگ در دست / فکنده چنگ در زلف دلم مست
فرو می ریزد از بال و پر چنگ / سرشک آیه هائی صورتی رنگ
"سحرگه رهروی در سرزمینی / همی گفت این معما با قرینی"
"که ای صوفی شراب آنگه شود صاف / که در شیشه بماند اربعینی"
استاد بیزن ترقی در ادامه خاطره خود از روزهای واپسین مرحوم عبادی می نویسند:استاد سه تار خود را در آغوش گرفته بودند و با نگاهی پر سوز و وداع گونه به آن می نگریست و ساز نیز گوئی با زمزمه می گریست.وداع عاشق و معشوق مرا به یاد غزل شیخ شیراز انداخت که:
بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران
----------------------------------------------------------------------------------------
1)از پشت دیوارهای خاطره/بیژن ترقی/151-153
نشسته پیر،پیری چنگ در دست / فکنده چنگ در زلف دلم مست
فرو می ریزد از بال و پر چنگ / سرشک آیه هائی صورتی رنگ
"سحرگه رهروی در سرزمینی / همی گفت این معما با قرینی"
"که ای صوفی شراب آنگه شود صاف / که در شیشه بماند اربعینی"
استاد بیزن ترقی در ادامه خاطره خود از روزهای واپسین مرحوم عبادی می نویسند:استاد سه تار خود را در آغوش گرفته بودند و با نگاهی پر سوز و وداع گونه به آن می نگریست و ساز نیز گوئی با زمزمه می گریست.وداع عاشق و معشوق مرا به یاد غزل شیخ شیراز انداخت که:
بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران
----------------------------------------------------------------------------------------
1)از پشت دیوارهای خاطره/بیژن ترقی/151-153
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر