وقتی در کنگره مولوی شناسی در رم شرکت بودم،با طنز به عنوان سخرانی دکتر نصر نوشتم:
"...اکنون که سفره دلار مرتضی علی نفت پهن است ،با دریافت ماهی دویست هزار تومان حقوق و مزایا و به پشتوانه بلیط های دو سره هواپیمای ملی،درویش های قرن،بقول مولانا:
در زمستان،سوی هندستان شوند/در بهاران سوی ترکستان روند..
وبا اقامت در هتل های "سه ستاره" در باب "فقر مولانا و سنت تصوف او"سخنرانی ایراد می کنند.
دکترنصر حکیم متاله که مطلب را خوانده بود،یکی روز صبح اول وقت مرا به اتاق خود خواست.(آنروزها رئیس دانشکده ادبیات بود)من با سرعت زیاد خود را از دفتر مجله که در زیر زمین دانشکده بود خود را به اتاق رئیس رساندم و گفت:"من مقاله تان را خواندم و خیلی هم لذت بردم؛اما یک اشتباه داشت."من کمی نگران شده بودم که رئیس می خواهد بهانه جویی کند و حسابم را برسد!خواستم عذر خواهی کرده باسم که اگر جسارتی شده ببخشد. اما پیشدستی کرد و گفت:
آری یک اشتباه،وآن اینکه آن هتل که نوشته بودی،سه ستاره نبود،پنج ستاره بود-من هیچ وقت قدم به اتاق سه ستاره نمی گذارم.
عرض کردم:"ممنونم و در چاپهای بعدی تصحیح می کنم."
...
باستانی پاریزی/کجاوه ناهم لنگ/ص345
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر