در یکی از روزهای قبل از انقلاب بود که شعر زیر را برای استاد فرهنگ شریف خواندم.شعر که به سبک محاوره و آزاد ساخته شده بود،او را شدیدا" تحت تاثیر قرار داد.
استاد بیژن ترقی در ادامه خاطره از آنروزها می نویسند:
استاد شریف بزودی آهنگی برای آن شعر ساخت که توسط آقای اکبر گلپایگانی نیزاجرا شد:
وقتی تو باغ چشات،دونه دونه گل گریه وا میشه
وقتی طوفان غضب،تو چشات پیدا میشه
عشق ما رسوا میشه،آسمون عشقمون
زیر یک ابر سیاه،میره ناپیدا میشه
آفتاب و مهتابمون/گم توی دریا میشه/عشق ما رسوا میشه
یه روز از خندهء تو جار آویزهء اشکم می شکست
در دل سادهء تو شور و شادی مگه از پا می نشست
غم داره گلهای خنده ها تو پرپر می کنه
طفل اشکم داره باز بهانه شو سر می کنه
موج خنده های تو
مثل پروانه گلای باغ و از خواب می پروند
طفل بازی گوش اشکم ز نشاط
مهره های عاج شو،به باغ مهتاب می پروند
غم داره گلهای خنده ها تو پرپر می کنه
طفل اشکم داره باز بهانه شو سر می کنه
……………….
بیژن ترقی/از پشت دیوارهای خاطره/ص173
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر