در منزل اعظم سروش با حضور 9 زن جلسه تشکیل شد و تصمیم گرفتیم که محلی برای انتشار یک نشریه اجاره کنیم و و نام نشریه را نیز بیداری ما گذاشتیم.در خیابان شاه آباد جنب مجلس شورای ملی و در بالای کافه لقانطه دو اتاق اجاره کردیم و اولین قدم را برای امکانات مالی را مریم فیروز برداشت.
در شماره ششم سال 1324 خانم فرخ علوی یکی از فعالان مجله شعری درباره جهل زن که باعث فساد و خرابی جامعه می شود را سرود:
جمله از جهل زنانست این خرابی و فساد / دانه حنضل ثمر کی شهد و شکر پار باشد؟
چشم امید و طمع از مرد آن قومی بریدن / که زنش در رده و مستور از انظار باشد
مادری که معتقد بر نذر و فالست و دعا / رمل اندازد ز بهر طفل چون بیمار باشد
کی تواند پرورد فرزند دانا و قوی / شاخ نادانی و جهل دانی؟که بر ادبار باشد
جز به فرهنگ و به دانش به نگردد حال ملک / تا که ملت خیزد از خواب و زپس بیدار باشد
اتحاد و بسط علم از بهر جمله مرد وزن / بهترین دفع بلای ارتجاع و دشمن خون خوار باشد
در شماره ششم سال 1324 خانم فرخ علوی یکی از فعالان مجله شعری درباره جهل زن که باعث فساد و خرابی جامعه می شود را سرود:
جمله از جهل زنانست این خرابی و فساد / دانه حنضل ثمر کی شهد و شکر پار باشد؟
چشم امید و طمع از مرد آن قومی بریدن / که زنش در رده و مستور از انظار باشد
مادری که معتقد بر نذر و فالست و دعا / رمل اندازد ز بهر طفل چون بیمار باشد
کی تواند پرورد فرزند دانا و قوی / شاخ نادانی و جهل دانی؟که بر ادبار باشد
جز به فرهنگ و به دانش به نگردد حال ملک / تا که ملت خیزد از خواب و زپس بیدار باشد
اتحاد و بسط علم از بهر جمله مرد وزن / بهترین دفع بلای ارتجاع و دشمن خون خوار باشد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر