ابن حسام خوسفی از شاعرانی است که در مزرعه اش کشاورزی می کرد و از صبح تا شب مشغول رسیدگی به کشت و کار بود و اشعارش را نیز بر دسته بیلش می نوشت و اشعار چندی هم در مدح ائمه علیهم السلام سروده است.و از طرف دیگر شاعری بنام ابن حسام خوافی در هند است که وقتی در دربار محمد شاه تغلغ در هندوستان شعری خواند،پادشاه دستور داد در برابرش سکه طلا بریزند و او چون نشسته بود ایستاد تا تمام قد زر انبار کند و تنها آرزویش چنین بود:
آن کیست که تقریر کند حال گدا را / در حضرت شاهی
کز غلغل بلبل چه خبر باد صبا را / جز ناله و آهی
هر چند نی ام لایق درگاه سلاطین / نومید نی ام هین
کز روی ترحم بنوازند گدا را / گاهی به نگاهی
....
باستانی پاریزی/نون جو و دوغ گو/ص178
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر