نهنگی که از غایت احتشام

وقتی قدسی جان مشهدی به هندوستان مهاجرت کرد،شاه جهان پادشاه هند به او لقب ملک الشعرایی اعطاء کرد و او ظفرنامهء شاهجانی را سرود.
زمانی که قدسی در کتاب ظفرنامه اش به جنگ عبدالله خان بهادر فیروز می رسد و می خواهد نام این امیر را بیاورد نمی تواند در بحر تقارب نام او را بگنجاند. امیر بهادر هم اصرار می کند که حتما" نام او برده شود.و شاعر چنین می سراید:
نهنگی که از غایت احتشام
نگنجد به بحر،از بزرگیش نام!