بدیع زاده از جمله آهنکسازانی بود که خوانندگی هم می کرد.او پس از عارف توانست در ابتدای سلطنت پهلوی به موسیقی رنگ وجلای دلپذیری دهد وبا آوردن نوارهای گرامافون خود به منازل شادی ونشاط را به نسل خود هدیه بدهد.
وقتی در اواخر عمر رژیم پهلوی درزمستان سال 1357 از دنیا رفت. مرحوم نواب صفا دوست ویار قدیمی اش دریکی از آخرین شماره های روزنامه رستاخیز شعر "عزا گرفت هنر" را برای او سرود:
ز نی،نوا وز ساغر نشاط باده برفت / عزا گرفت هنر تا بدیع زاده برفت
درین زمانهء پر ماجرا،چه ساده بزیست / ازین خرابهءپر از ریا چه ساده برفت
اگر نشست،بکوی کرم زیاده نشست / اگر که رفت بسوی وفا زیاده برفت
ثواب حج پیاده چو در طواف دلست / هزار مرتبه او کعبه را پیاده برفت
ببزم زهره فرا خوانده شد مسیح صفت / که پای بر سر این خاکدان نهاده برفت
صفا چو غنچه مشو تنگدل که آن استاد / بدیع آمد وبا چهرهءگشاده برفت
.....
خاطرات نواب صفا/552
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر