عفوتو امید است که گیرد دستم

در دوران کودکی مادر بزرگ ومادرم ،وقتی بچه ها و یا خود بیمار می شدند در حال تب اشعار ابو سعید ابوالخیر را می خواندند تا حالشان بهتر شود.
دکتر محمد قلی ناد علیان ضمن بیان خاطره فوق در شماره 266 کیهان فرهنگی، این عمل را شعر درمانی معرفی می نماید:
آنی تو که حال دل نالان دانی
احوال دل شکسته بالان دانی
گر خوانمت از سینه سوزان شنوی
ور دم نزنم زبان لالان دانی
ویا این دو بیتی:
گر من گنه جمله جهان کردستم
عفوتو امید است که گیرد دستم
گفتی که به روز عجز دستم گیری
عاجزتر از این مخواه کاکنون هستم