این اتل بی هنر پیچ پیچ

در سال 1326 که تنها چند سالی از احداث رادیو می گذشت، اداره رادیو دو ماشین استیشن که راننده یکی آقای شادرام و دیگری آقای ناصری بود داشت. این دو خودرو فرسوده را در جهت جابجایی اعضای ارکستر یا سایر کارمندان رادیو مورد استفاده قرار می دادند.

شادروان نواب صفا در خصوص این ماشینها در روزنامه توفیق سروده بودند:

روز گذشته پی انجام کار / در اتل رادیو گشتم سوار

این اتل بی هنر پیچ پیچ / پیچ نمی خورد سر پیچ هیچ

بود چنان ماشین مش ممدلی / نه فنری داشت نه سر هندلی

گر که ورا شکل فریبنده بود / بی خبر از ترمز و از دنده بود

دراثر لق شدن دنده هاش / موقع خود دنده نمی رفت جاش

جان تو می رفت بهر یک وجب / جند وجب نیز بسوی عقب

تق و تق ولق و لق آن صندلی / بود چنان نغمهء عبدالعلی

راستی این بوغ صدایش قویست؟ / یا که نوازنده آن خادیست

بود در آن نعش کش بی نظیر / بیست نفر ساز زن وضرب گیر

می رود این شادرام بی گناه / از سر شب تا بسحر گاه راه

شادارم از بسکه اتل برده است

هیکل او زارتر از مرده است
....
خاطرات نواب صفا/ص169