لطفعلی صورتگر در سال 1297 در شیراز بدنیا آمد.پس از خواندن تحصیلات ابتدایی در شیراز به هندوستان رفته و بعد از طرف دولت در سال 1306 برای ادامه تحصیلات به انگلستان رفت.وپایان نامه خود را تحت عنوان تاثیر ادبیات ایران در ادبیات انگلیسی در قرن 15 و16 میلادی در سال 1316 دفاع کرد و به ایران بازگشت و در دانشکده ادبیات و و دانشسرای عالی به تدریس پرداخت.از او مقالات تحقیقی فراوانی در مجلات علمی زمان خود منتشر شده است.در سال 1348 از دنیا رفت و در جوار حافظ شیرازی بخاک سپرده شد.
حبیب یغمایی می نویسد پزشکان از دکتر صورتگر خواستند که سیگار نکشد و چون او از دستور طبیب نافرمانی کرد از دنیا رفت.پس از چند سال با برخی از دوستان به مزار او رفتیم و این شعر را برای آن مرحوم سرودم:
گیتی چو برد یکی ،دیگری آورد / اما گمان مدار که صورتگر آورد
باید بس انتظار کشیدن که چرخ پیر / چون او سخن شناس سخن گستر آورد
استاد چیره دست کم افتد که از نبوغ / نثری بدیع سازد و شعری تر آورد
طبع لطیف بخشد و ذوق و کمال و فضل / خواهد چو کردگار یکی را برآورد
مرد هنر هماره بماند که روزگار / نام هنروران همه در دفتر آورد
اقلیم پارس مظهر آیات ایزدی است / کز هر کرانه مردم دانشور آورد
عارف یکی چو روزبهان تربیت کند / شاعر یکی چو سعدی نام آور آورد
معمار نقش بند و سخن سنج نغز گوی / نقاش چیره دست هنر پرور آورد
وز قعر بحر ژ رف،بها خیز در دهد / وز برز کوه سخت،گران گوهر آورد
بزم نشاط مردم زیبا پرست را / گل از کران دشت و می از خلر آورد
شیراز مردمی ادب آموز پرورد / گر خود پسر بر آرد یا دختر آورد
فرزندها برآید در قرنها،ولی / صورتگری به خوی و ادب کمتر آورد
حافظ به پایگاهش از آن روی ره نمود / تا دست دوستیش به گردن در آورد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر