وقتی در ساعت هفت بعد از ظهر پنجشنبه هشتم اسفند 1364 استاد غلامحسین بنان با زندگی وداع می کند. فردای آن روز مجلهء آدینه از نواب صفا می خواهد که خاطراتش را از استاد نامدار آواز ایران که در سن 74 سالگی از دنیا رفته است رابیان کند ونواب همراه غزل زیر خاطراتش را می نویسد:
تا نقشبند حادثه از ما امان گرفت / هر روز قلب اهل دلی را نشان گرفت
روزی ربود تاج و دگر روز ادیب را / امروز دست مرگ گلوی بنان گرفت
مرگ بنان سکون ز من بیقرار برد / مرگ بنان توان ز من ناتوان گرفت
گنجور چرخ آن تن رنجور را چو دید / از بهر خاک تیره یکی ارمغان گرفت
هرنغمه اش نشانگر ذوق سلیم بود / این پر هنر به بام فلک آشیان گرفت
تحریرهای او به مثل چون حریر بود / این طرز را نه عاریه از این و آن گرفت
آن صورت دلپذیر نوابخش قرنهاست / از دست ذوق سکه صاحبقران گرفت
چون تنگ شد به روی زمین عرصه حیات / خوش وقت آن کسی که ره آسمان گرفت
غافل شدن ز بازی ایام ابلهی است / از روزگار خط امان کی توان گرفت
گوید صفا که مرگ هنرمند زندگی است / همچون بنان که مرد و دگر باره جان گرفت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر