کجا رفتی که پشت هنر خم شد

وقتی استاد مسلم موسیقی ابوالحسن صبا در بیست و نهم آذر 1336 از دنیا رفت.سرزمین ما یکی از گوهرهای کمیاب خود را از دست داد.

مرحوم نواب صفا می نویسد:نزدیک غروب آنروز مهدی خالدی موسیقیدان بنزدم آمد و گفت آهنگی برای وداع با استاد صبا آماده کرده است واز من خواست تا شعری را برای آن آماده کنم و من با شتاب در کمتر از دو ساعت ترانه زیر را ساختم تا استاد بنان در برنامه گلها بخواند:

بگریم بگریم خون که ناگه صبا رفت / کجا رفت خداوند هنرها کجا رفت؟

صبا بودی سراپا وفا بودی بی ریا بودی / هنرپرور هنرگستر هنر را جلا بودی کیمیا بودی

چرا ناگه از جهان رفتی؟

چو مرغی سوی جنان رفتی

چون فرشته ئی سوی آسمان رفتی

ای صبا یاد تو برون از ضمیر یاران نمی رود بروزگاران

***

نمی میرد صبا آن مرد یکتا نمی میرد

اگر چه رویت نهان می باشد نواهایت جا ودان می باشد تو جاویدی اگر چه تو تا ابد در خوابی

ببزم اهل هنر می تابی

چو خورشیدی کجائی؟ کجائی؟ زیاران جدائی

هنر بی تو گرفتار ماتم شد کجا رفتی که پشت هنر خم شد