سالها قبل در اواخر جنگ عراق و ایران وقتی پشت سر هم خبر شهادت محمدصالحی- منصور رحمانی وحمید رضا ابوالحسنی و.... را می شنیدم، دیگر رمقی برای ماندن در این زندان دنیا نداشتم.روزی به کتاب ملای رومی پناه بردم واین ابیات آمد:
کشتی چو بدریای کران می گذرد
می پندارد که نیستان می گذرد
ما می گذریم زین جهان در همه حال
می پنداریم کاین جهان می گذرد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر