پس از مرگ شجاعانه کلنل پسیان که ضربه سختی به شاعر و همدم و همراه او ایرج وارد کرد . ایرج مدتی دیگر نیز در خراسان می ماندولی بار سفر می بندد و عازم پایتخت می شود و از خدمات دولتی کناره گیری می کند و تنها در مجامع ادبی حاظر می شود تا آنکه یک سال و نیم پس از آمدن به تهران در 22/12/1304 دار فانی را وداع می گو ید و در جنب مقبره ظهیر الدوله به خاک سپرده می شود.بر سنگ مزار او اشعار زیر نقش بسته است:
ای نکویان که در این دنیایید/یا از این بعد بدنیا آئید
اینکه خفته است درین خاک منم/ایرجم ایرج شیرین سخنم
مدفن عشق جهانست این جا/یک جهان عشق نهانست این جا
عاشقی بوده بدنیا فن من/مدفن عشق بود مدفن من
آن چه از مال جهان هستی بود/صرف عیش و طرب و مستی بود
هر که را خوی خوش و روی نکوست/ مرده و زندهء من عاشق اوست
من همانم که در ایام حیات/بی شما صرف نکردم اوقات
تا مرا روح و روان در تن بود/ شوق دیدار شما در من بود
بعد چون رخت ز دنیا بستم/ باز در راه شما بنشستم
گر چه امروز بخاکم ماواست/چشم من باز بدنبال شماست
بنشینید بر این خاک دمی/ بگذارید بخاکم قدمیگاهی
از من بسخن یاد کنید/در دل خاک دلم شاد کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر