مرحوم نواب صفا در اختتامیه اولین کنگره شعرا و نویسندگان که درسال 1325 از طرف خانه فرهنگی ایران وشوروی برگزار شد، شعر " ساغر عمر "شاعر معروف روس" لرمونتوف"را چنین به نظم در آورد:
از ساغر عمر چشم بسته/عمر یست که باده نوش و مستیم
با مستی آن چو آشناییم/ بیگانه ز عقل و هوش هستیم
گه چون دل ساغریم دلخون/گه چون لب ساغریم خندان
آوخ که ز اشک ما شود تر/هر دم لبهء طلائی آن
چون پرده بر افتد از میانه/ زان پیش که پیک مرگ آید
یکباره حقایق زمانه/ رخسارهء خویش می نماید
آنگاه عیان شود که ایام/ کارش همه جز ریا نبوده
هم بوده تهی ز باده ساغر/ هم ساغر از آن ما نبوده
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر