من گوش دگر به حرف احمق نکنم

 سعدی  نوجوان شعر تازه اش را بنزد دو نفر از شاعران معروف شیراز، یکی "خاقان" و دیگری" فرزدق"برد تا آنها اظهار نظر کنند.

فرزدق که گریبان خود را برسم مشایخ صوفیه باز گذارده بود گفت :غزل بدی نیست، ولی از روی شوخی و تفریح خواستند که سر بسر سعدی بگذارند،بنابراین گفت : هر یک از ما مصرعی را بیان می کند، اگر تو توانستی آنها را کامل کنی می توانی در جرگه ءشاعران در بیایی .

سعدی شرط را پذیرفت.

ابتدا فرزدق که در کنار خندق نشسته بود گفت:

من آب وضوء دیگر زخندق نکنم.

و سپس خاقان گفت:من گوش دگر به حرف احمق نکنم

وسعدی هم بلا فاصله بیت زیر را بیان کرد:

نامردم اگر دفتر اشعار ترا/مانند گریبان فرزدق نکنم
.....
علیرضا مرتضوی کرونی/اندر لطایف روزگار/ص35