مسیو برنارد بلژیکی، مستشار مالیه در اواخر دوران قاجار در محلهء چیذر تهران ساکن بود . روزی اکثر ثروتمندان و اعیان شهر را دعوت نمود تا برای فقرا و مساکین شهر اعانه ای جمع آوری نمایند .او توانست مبلغ زیادی را گردآوری کند، ولی کمک بدست آمده را به دست فقرا نرساند و همهء آنرا به نفع خودش برداشت.وقتی خبر در شهر پخش شد سید اشرف الدین قزوینی دست بقلم برد و داستان مستشار بلژیکی را در روزنامه اش چنین بیان کرد:
ایها المرنال پول عاجزان را خورده ای
حق جمعی لات و لوت و ناتوان را خورده ای
آن شنیدستم که در تجریش با حال فگار
انجمن آراسته کور و کچل زیر چنار
رو به چیذر کرده می گفتند جمعی اشکبار:
بی مروت از جه مال مفلسان را خورده ای
حق جمعی لات و لوت وناتوان را خورده ای
یک کچل گفتا مگر این مملکت بی صاحب است
یا که هر گردن کلفتی بر ضعیفان غالب است
اسکناس و اشرفی از بهر تو گر واجب است
بی حیا از چه پنا باد و قران را خورده ای
بی مروت از چه مال مفلسان را خورده ای
پیر زالی گفت ای مرنال نیکو منظره
از زرنگی ما فقیران را نمودی مسخره
ما به نان خشک محتاجیم و تو در شب چره
حقهء یاقوت و لعل ارغوان را خورده ای
ایها المرنال مال مفلسان را خورده ای
پس رجب تنبل زجا بر خاست با آن تنبلی
گفت الهی زیر زنجیرت کشد نایب ولی
پس ز منجیلت برد یکسر به رشت و انزلی
جملتا"الواصل گیلانیان را خورده ای
بی مروت از چه مال مفلسان را خورده ای
......
جاودانه سید اشرف الدین گیلانی/ص34
......
جاودانه سید اشرف الدین گیلانی/ص34
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر