سالها قبل، وقتی چاپ اول کتاب "نون جو و دوغ گو" منتشر شد ،آقای ابراهیم صهبا شاعرو منتقد ادبی ، شعر زیر را برای استاد باستانی پاریزی ارسال نمودند:
تو ای باستانی که دود چراغ / پی درس تا نصف "شو" خورده ای
به پاریز تا نیمهء زندگی / مسلم بود نون جو خورده ای
ولی چون شدی اوستادی شهیر / فسنجان و مرغ و پلو خورده ای
به افشار چون گشته ای یار غار / به همراه او آب جو خورده ای
دهان پاک کردی به سال جدید / که حلوا و خرمای نو خورده ای
بنازم به عیاریت،چون قفا / نه هیچ از عقب،نه جلو خورده ای
مقالات نغزت گواهی دهد / که نان جو و دوغ گو خورده ای
تو ای باستانی که دود چراغ / پی درس تا نصف "شو" خورده ای
به پاریز تا نیمهء زندگی / مسلم بود نون جو خورده ای
ولی چون شدی اوستادی شهیر / فسنجان و مرغ و پلو خورده ای
به افشار چون گشته ای یار غار / به همراه او آب جو خورده ای
دهان پاک کردی به سال جدید / که حلوا و خرمای نو خورده ای
بنازم به عیاریت،چون قفا / نه هیچ از عقب،نه جلو خورده ای
مقالات نغزت گواهی دهد / که نان جو و دوغ گو خورده ای
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر