۱۳۸۸ شهریور ۹, دوشنبه

مباش غره اگر خود گدا و گر شاهی

در سال 1351، زمانیکه ارسلان در گاهی، نوازنده برتر سه تار زمانه خود روی در نقاب خاک کشید .غلامحسین جواهری شاعر و دوست او در رثایش ابیات زیر را سرود:
مباش غره اگر خود گدا و گر شاهی / که عاقبت به سرای دگر شوی راهی
گرت هواست که گردی قرین رحمت حق / مپوی هیچ رهی را بغیر حق خواهی
چنانکه گشت زفیض کمال و کسب هنر / قرین رحمت حق ارسلان در گاهی
......
خاطرات نواب صفا/ص179

۱ نظر:

ناشناس گفت...

سلام دوست عزیز وبلاگ بسار جالب وپر محتوای داری با اجازه لینکت کردم اگه خواستی به وبلاگ من هم سری بزن موفق باشی