وقتی امام حسین (ع) به نزدیکی های کوفه رسید یکی از اهالی آن شهر بنزد امام آمده و اوضاع شهر کوفه و دنیا پرستی وخیانت آنها را برای ایشان توضیح داد. اما حضرت راه و رسم و هدف خویش را در اشعار زیر چنین بیان می کند:
فان تکن الدنیا تعد نفسه/فدار ثواب الله اعلی وانبل
و ان تکن الاموال للترک جمعها/فما بال متروک به الحر یبخل
و ان تکن الازراق قسما" مقدرا/فقله حرص المرء فی الکسب
وان تکن الابدان للموت انشئت/فقتل امرئ بالسیف فی الله افضل
اگر زندگی دنیایی ارزشمند باشد جهان پاداش خداوندی برتر و گرانبهاتر است
واگر جمع مال وثروت برای این است که روزی باید از آن دست کشید پس انسان آزاده نباید برای چنین ثروتی بخل ورزد
و اگر روزیها مقدر گشته و تقسیم شده است پس هر چه انسان در بدست آوردن ثروت کم آزتر باشد بهتر و نیکوتر است
و اگر بدنها برای مرگ آفریده شد است پس کشته شدن انسان با شمشیر در راه خدا برتر و سزاوارتر است.
...
مصطفی دلشاد تهرانی/مدرسه حسینی/ص74و75
...
مصطفی دلشاد تهرانی/مدرسه حسینی/ص74و75
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر