هنگامی که استقلال و موجودیت ایران در معرض انهدام بود یکی از چهره های درخشان تاریخ ایران بنام شاه عباس اول این خطررا برطرف نمود .او وحدت ملی را بر قرار و مهاجمین بیگانه را خارج و مناسبات سیاسی ایران را براساس احترام متقابل درآورد.شاه عباس در حمله به تبریز تردید داشت واز عثمانی ها که در آن دیار هواداران و پایگاهایی داشت احساس خطر می کرد لذا به خواجه شیراز پناه می برد و از او مدد می خواهد که بیت زیر می آید و اورا مصمم به حمله می کند:
عراق و فارس گرفتی به شعر خوش حافظ
بیا که نوبت بغداد و وقت تبریز ست
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر